แนวคิดและหลักการจัดการเรียนรู้ ภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารระดับประถม

ในการเรียนรู้ภาษาแม่ (Native language) มนุษย์เราจะเรียนรู้ตามลำดับทักษะการฟัง การพูด การอ่าน และการเขียนเสมอ ในการเรียนการสอนภาษาต่างประเทศก็น่าจะยึดหลักการเรียนรู้ภาษาตามธรรมชาติ เช่นกันคือ เริ่มตั้งแต่ทักษะการฟัง พูด อ่าน และเขียน ตามลำดับ ทั้งนี้มิได้หมายความว่าจะแยกสอนแต่ละทักษะก่อนหลังตามลำดับ หากแต่เป็นการสอนแบบผสมผสานทักษะทั้งสี่ เพียงแต่การจัดกิจกรรมนั้นควรจะต้องให้ผู้เรียนได้สัมผัสกับเนื้อหาทางภาษาที่จะสอนด้วยการฟังก่อนจึงให้พูด แล้วตามด้วยการอ่านและการเขียน ดังนั้น ในการเรียนการสอนในครั้งหนึ่งๆ ผู้เรียนจะได้ฝึกครบทั้งสี่ทักษะโดยมิอาจจะกำหนดอัตราส่วนของการฝึกทักษะต่างๆ อย่างแน่นอนตายตัวได้ อย่างไรก็ตาม ทักษะที่จะต้องฝึกควบคู่กันไปเสมอก็คือ ทักษะการฟัง-พูด ซึ่งถือว่าเป็น Oral communication ทักษะการฟัง-พูดนี้เป็นทักษะเบื้องต้นในการเรียนรู้ภาษา แต่เป็นทักษะที่ยากที่จะฝึกในภาพการเรียนการสอนในห้องเรียน

1. แนวคิดในการเรียนรู้ภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารระดับประถมศึกษา

แนวคิดในการเรียนรู้ภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารเกิดจากการบูรณาการของทฤษฎีการเรียนรู้ของ2 กลุ่มดังนี้

1.1 ทฤษฎีการเรียนรู้กลุ่มพฤติกรรมนิยม (Behaviorism) นักคิดกลุ่มนี้มองธรรมชาติมนุษย์ในลักษณะที่เป็นกลางคือไม่ดีไม่เลวการกระทำของมนุษย์เกิดจากอิทธิพลของสิ่งแวดล้อมภายนอก พฤติกรรมของมนุษย์เกิดจากการตอบสนองต่อสิ่งเร้า (stimulus - response) การเรียนรู้เกิดจากการเชื่อมโยงระหว่างสิ่งเร้าและการตอบสนอง การเรียนรู้ของกลุ่มนี้ใช้การวัดสังเกตและทดสอบพฤติกรรม ได้แก่แนวคิดของทฤษฎีการเชื่อมโยงของ ธอร์นไดค์ ทฤษฏีการวางเงื่อนไข (Conditioning Theory) แบบอัตโนมัติของ พาฟลอฟ และวัตสัน การวางเงื่อนไขของ สกินเนอร์ ทฤษฎีการเรียนรู้ของ อัลส์เป็นต้น ด้านการเรียนรู้ภาษาแล้วนักคิดกลุ่มนี้เชื่อว่าผู้เรียนจะเรียนรู้และจดจำภาษาได้ดีนั้นต้องฝึกการใช้ภาษาให้เป็นนิสัย มีการเรียนย้ำซ้ำทวนหลายๆครั้งจนเกิดเป็นความเคยชินและสามารถใช้ภาษาได้อย่างเป็นธรรมชาติ